Grote dag!

Hey meiden,

hier een kleine update over mijn gezin.

Owen was gisteren alweer één maand oud! Waar blijft de tijd? Het is een heerlijk ventje, die niet veel meer doet dan eten, slapen en poepen. Ik hoor hem eigenlijk bijna niet. WAT EEN VERSCHIL MET ZIJN GROTE ZUS. Mijn hemel. Je kunt merken dat de peuterpuberteit hier goed is ingekickt. Oost-indisch doof zijn staat nog altijd op de eerste plaats en papa manipuleren staat op een goede tweede. En die driftbuien... Huilen, schreeuwen, slaan... Ik wil niet klagen, maar ze is echt niet makkelijk geworden. Het woord 'nee' wilt ze van ons niet horen en ook al het andere dat niet gaat zoals zij wil, is een reden voor een gil concert. Mijn huis is al niet zo groot, we wonen nog in een één slaapkamer-appartement. We kunnen ons hooguit onder een deken verstoppen.

Dat gezegd te hebben:

Het is vandaag een grote dag! Mijn schoonmoeder, wie mijn man al ruim 12 jaar niet heeft gezien en ik dus al helemaal nooit, komt vandaag aan in Nederland! Op het moment van schrijven is zij als goed is al geland en is zij nu bij mijn zwager thuis. Maar het is de bedoeling dat zij de aankomende drie maanden bij ons logeert. Wij hebben een gloednieuw eenpersoonsbed gekocht die, wanneer mijn schoonmama weer naar huis gaat, wordt gebruikt voor Ivy. Ik voel me eigenlijk heel lullig dat ze bij ons komt logeren. Niet dat ik het erg vind dat ze hier komt, maar het feit dat we geen extra kamers hebben. Zoals ik net al zei: we hebben een één slaapkamer-appartement. Wij slapen op dit moment met z'n 4-tjes op een kleine slaapkamer. Mijn schoonmoeder mag straks 3 maanden in de huiskamer bivakkeren. En dat staat mij eigenlijk een beetje tegen. Ik bedoel, de vrouw maakt een reis van duizenden kilometers vanuit China naar Nederland voor de eerste keer in haar leven, moet ze in de huiskamer slapen! Het zal de hormonen misschien nog wel zijn en misschien overdrijft mijn gevoel het voor mij, want iedereen zegt dat het eigenlijk niks uitmaakt. Dat ze er is, is het belangrijkst! Is natuurlijk ook zo, maar de tijd zal leren.

Ze zou eigenlijk hier zijn om mij te helpen bij mijn 'eerste maand na de bevalling' (Het is eigenlijk een Chinees woord, maar als ik dat letterlijk ga vertalen, snappen jullie er waarschijnlijk nog minder van, namelijk 'een maand zitten'.) In die eerste maand (en eigenlijk is het 40 dagen), mag ik o.a. van alles niet eten, sowieso geen koud eten, mag er geen raam open wanneer ik in de kamer ben en mag ik niet naar buiten. Ow, en ik mag ook niet douchen. Volgens de traditie is dit alles om mijn lichaam te beschermen en tijd te geven om te helen. Is natuurlijk wel logisch, maar in Nederland dit in de praktijk brengen is veel ingewikkelder dan in China zelf. Eigenlijk mag ik namelijk ook niet mijn bed uit en vooral veel liggen en rusten, maar probeer dat maar eens als er nog een dreumes als een tornado rondstormt. Vandaar dat mijn man al 3 weken thuis  is, hij valt in voor zijn moeder. Het zou er vandaag voor mij op zitten, maar omwille dat mijn schoonmoeder hier is, maak ik de 40 dagen vol. Voor de mensen die mij op Facebook en/of Instagram hebben, weten dat ik al een tijd loop te verzuchten bij het mooie weer buiten, waarnaar ik alleen maar kan kijken achter het raam...

Tradities... Ik vraag me af hoe traditioneel mijn schoonmoeder zal zijn. Misschien vindt ze me veel te veel een 'gui mei' (Vernederlandst) en misschien vindt ze me 10x niks. Want let's face it: Mijn man en ik hadden nauwelijks een relatie samen en toen werd ik zwanger. Nu hebben we er twee en we zijn nooit officieel getrouwd voor de wet (Niet dat ik dat wil overigens) Maar misschien vindt ze dat wel erg. Ik weet dat het laatste mijn eigen moeder een doorn in het oog is, maar ja, wat niet?

Liefs